The Nutrition Talk – บทที่ 2 : ความฝัน คือ เป็นคุณหมอรักษาโรค

บทที่ 2 : ความฝัน คือ เป็นคุณหมอรักษาโรค

ด้วยสภาวะเจ็บป่วยตั้งแต่เด็ก ต้องเข้าออกโรงพยาบาลตลอด จึงมีความฝันตั้งแต่เด็กๆ ว่าโตแล้วอยากเรียนหมอ เพื่ออยู่ใกล้หมอ ได้ทำงานในโรงพยาบาลจะได้ให้เลือดง่ายๆ รักษาโรคของตัวเอง และมีโอกาสช่วยเหลือผู้ป่วยคนอื่นๆ ในการเรียนตั้งแต่ประถม ก้อยก็ตั้งใจเรียนและทำคะแนนดีเป็น Top ของห้องมาตลอด คนรอบข้างก็ชมว่า..แบบนี้โตขึ้นเป็นหมอได้แน่นอน

ช่วงนั้นมีความสุขในการเรียนมาก ถึงจะต้องขาดเรียนไปให้เลือดที่โรงพยาบาลบ่อยๆ
หรือบางครั้งไม่สบายต้องขาดเรียนอยู่กับบ้าน ก็ยังเรียนตามทัน

แต่ปัญหาจากสุขภาพเริ่มจะส่งผลต่อการเรียนในตอนโตขึ้นในช่วงการเรียนมัธยม..

พอเริ่มอายุมากขึ้น 10 กว่าขวบ ขึ้นชั้นมัธยมต้น
ช่วงนั้นก้อยรู้สึกเหนื่อยง่ายกว่าก่อน
ยิ่งก่อนที่จะถึงเวลาการให้เลือดตัวจะซีด ไม่มีแรงและป่วยบ่อยมาก
คือมีอาการแทบทุกเดือน จึงทำให้ขาดเรียนบ่อยๆ

คุณครูบางท่านเข้าใจ บางท่านก็ไม่เข้าใจ
ทำให้เริ่มกระทบกับการเรียน รวมทั้งมีการบ้าน งานส่งเยอะมากกว่าสมัยประถม
ต้องทำการบ้านดึกๆ พักผ่อนน้อย
และการเรียนสมัยนี้ก็แข่งขันกันสูงมาก ต้องไปเรียนพิเศษกันหลังเลิกเรียนอีก
ไม่งั้นก็ตามไม่ทัน ก็เริ่มมีอาการปวดหัว วิงเวียน จะเป็นลม จะอาเจียน เกือบทุกวัน

ตอนนั้นก็ไม่รู้สาเหตุ แต่คุณหมอก็บอกว่าเพราะเลือดเราน้อยกว่าคนอื่น

ผ่านขึ้นมาชั้นมัธยมปลาย ซึ่งช่วงนี้การเรียนจะหนักที่สุดแล้ว
เพื่อบรรลุความฝันของก้อยคือเป็นหมอ
ก็ต้องทำคะแนนการสอบแอดมิชชั่นให้สูงที่สุดเพื่อเข้าเรียนระดับมหาวิทยาลัย

ก้อยต้องเรียนหนักมาก วันธรรมดาเรียนตั้งแต่ 8 โมง จนถึง 4ทุ่ม
ส่วนวันเสาร์-อาทิตย์ก็ไม่ได้หยุดเรียน ทำแบบนี้ทุกวัน
ถามว่าก้อยเหนื่อย หรือเบื่อที่เรียนหนักแบบนี้ไหม?

คำตอบของก้อย คือ “ไม่เคยที่จะเหนื่อย เพราะก้อยได้ทำในสิ่งที่จะนำก้อยไปสู่เป้าหมาย”
แต่ปรากฏว่า ร่างกายเริ่มรับไม่ได้แล้ว..

ก้อยป่วยแล้วป่วยอีก หยุดเรียนมากกว่าสมัยก่อน
ตัวซีด ปวดหัว วิงเวียน จะเป็นลม มากขึ้นๆ

ไปเรียนก็เรียนไม่รู้เรื่อง รู้สึกเหนื่อยตลอดเวลา เหงื่อแตกออกมาไม่หยุด
เหมือนใกล้จะตาย ยิ่งมีความเครียดมาก ก็ยิ่งอาการหนักมาก
แล้วการเรียนให้ได้เป็นหมอ คนที่ตั้งใจหลายคนยังสอบเข้าไม่ได้
แล้วตัวก้อยจะสอบติดหมอ โดยไม่มีความเครียดได้อย่างไร..

ช่วงที่ขึ้น ม.4 ก้อยอายุ 16 ปี ทางคุณพ่อคุณแม่ก็รู้สึกกลัวมาก
จึงพยายามห้ามไม่ให้ก้อยเครียด พยายามให้ก้อยพักผ่อนเยอะๆ
ให้หยุดเรียนพิเศษ ไปขอร้องทางโรงพยาบาลให้เลือดมากขึ้นและบ่อยขึ้น

และพูดว่า “ไม่ต้องเป็นหมอแล้ว
จะเรียนหรือไม่เรียนอะไร ก็ไม่ว่า ขอให้ดูแลสุขภาพตัวเองก่อน”

ก้อยตกใจและเสียใจ ไม่เข้าใจคุณพ่อและคุณแม่ที่บอกให้ก้อยเลิกเรียนพิเศษ
ถึงขั้นร้องไห้ น้อยใจ และโกรธท่านทั้ง 2 ในตอนแรก
แต่พอมารู้ภายหลังว่า คุณหมอที่ตรวจพบว่าก้อยเป็น “โรคธาลัสซีเมีย”
ตั้งแต่ก้อย 5 เดือน ได้แจ้งกับคุณพ่อกับคุณแม่ตั้งแต่เมื่อ 10 กว่าปีก่อนไว้ว่า

“ค่าเฉลี่ยของผู้ป่วยธาลัสซีเมียชนิด Beta แบบก้อย อายุจะไม่เกิน 20 ปี”

เหมือนสายฟ้าฟาดใส่กลางหัว!!

ก้อยจะไปรู้ได้อย่างไร โรคที่ก้อยเป็น จะมีผลให้อายุสั้น
ทั้งๆ ที่ให้เลือดทุกเดือนแบบนี้แล้วด้วย..

แล้วก้อยจะเป็นหมอได้อย่างไร? ถึงสอบติดแล้วก็เรียนหมอหนักๆก็ไม่ได้
หรือ อาจต้องตายก่อนจะเรียนจบ!

ความฝันของก้อยพังทะลาย ก้อยต้องทิ้งความฝันทุกอย่างเพื่อรักษาชีวิต!!
ความฝันที่จะเป็นหมอรักษาโรค ก็เป็นไม่ได้..
สุขภาพและชีวิต ก็ช่างบอบบาง..
แล้วทางออกในการมีสุขภาพที่ดีของก้อย..คือทางใด?

===============================================================